Grodzisk Mazowiecki : Elektryczna Kolej Dojazdowa (Warszawska Kolej Dojazdowa)

Ul. 11 Listopada w pobliżu dworca (lata 30.)

W 20-leciu międzywojennym Grodzisk zyskał dodatkowe połączenie z Warszawą drugą linią kolejową. W 1927 r. do miasta dotarły pierwsze pociągi Elektrycznej Kolei Dojazdowej (EKD). W ówczesnych latach była to pierwsza normalnotorowa elektryczna kolej w Polsce. Budowę zaczęto od Komorowa prowadząc ją równocześnie w kierunku Warszawy i Grodziska Mazowieckiego. Przy budowie linii wykorzystano najnowocześniejsze wówczas rozwiązania techniczne. Wagony zakupione w Anglii rozwijały prędkość 70 km/h, a urządzenia automatycznej sygnalizacji świetlnej sprowadzono ze Szwecji.

Stacja końcowa - Grodzisk PKP (lata 50.-60.)

W 1932 r. zbudowano odcinek miejski linii od obecnej stacji Grodzisk Mazowiecki Radońska do stacji Grodzisk Mazowiecki PKP. Tory biegły ul. 11 listopada (środkiem dzisiejszego deptaka), a końcowa stacja kolejki znajdowała się w miejscu dzisiejszego przystanku PKS przy dworcu kolejowym. W 1936 r. zbudowano odgałęzienia z Podkowy Leśnej Zachodniej do Milanówka (Dworzec PKP).

W 1951 r. upaństwowiona firma zmieniła nazwę na Warszawską Kolej Dojazdową (WKD).
W połowie lat 50. XX w. rozpoczęto stopniową likwidację odcinków miejskich. W 1965 r. skrócono linię do obecnej stacji Grodzisk Mazowiecki Radońska, a w Milanówku do przystanku osobowego Milanówek Graniczna (1972 r.).
11 grudnia 2002 r. Warszawska Kolej Dojazdowa (już jako spółka samorządowa) powołała Izbę Tradycji EKD/WKD w Grodzisku Mazowieckim, przy końcowej stacji Grodzisk Mazowiecki Radońska.

Źródła informacji: Strona internetowa WKD i Przewodnik po Warszawie do 1944 r. Stalowe Szlaki, nr 11-12/1992
Zdjęcia: Grodzisk.pl i Stare zdjęcia EKD